Spookvacatures
Spookvacatures is een fenomeen dat de laatste tijd erg in het nieuws is. Het is op zich niet nieuw: veel (uitzend)bureaus bedienen zich al langer van het plaatsen van niet bestaande vacatures of van het overnemen van vacatures van anderen, zonder toestemming. Dit doen zij om werknemers én werkgevers te lokken.
Volgens het CBS waren er in 2011 circa 133.00 vacatures, maar er stonden maar liefst 2,9 miljoen banen op internet. Dat zijn overigens zeker niet allemaal spookvacatures. Vaak wordt één en dezelfde vacature bij meerdere bureaus uitgezet (en zoekt de opdrachtgever zelf ook nog actief mee). Deze bureaus plaatsen de vacature op hun eigen site én op diverse andere (gratis) vacaturesites (daarvan zijn er meer dan duizend in NL). Verder zijn er dan nog sites die de vacature, ongevraagd, ook overnemen op hun site.
Zo kan er voor één vacature (er kan immers maar één kandidaat uiteindelijk starten) wel 50 tot 100 keer op het net verschijnen. Dat is bizar, maar niet gek…. dat moet ik even uitleggen.
Een organisatie wil een uitstekende nieuwe medewerker vinden en maakt daarom gebruik van meerdere kanalen (lees bureaus en internetsites). Die bureaus willen de beste kandidaat leveren die er te krijgen is in de markt en gebruiken daartoe ook alle middelen, waaronder veel internetsites, om op die manier zo veel mogelijk exposure voor de vacature te krijgen. Sterker nog, het komt voor dat een vacature onder twee verschillende functietitels gepubliceerd wordt, om zo nog meer traffic en reacties te genereren. In dat geval gaat eerdergenoemde rekensom zelfs nog een keer over de kop.
Zoals ik zei: de uitkomst (50 tot 100 keer dezelfde vacature op het net) is bizar, de achterliggende reden is niet gek en begrijpelijk. Als het om échte spookvacatures gaat ligt het anders: dat is gewoonweg fraude. Ik vind het onacceptabel dat een bureau een vacature ‘faked’, of een vacature van een andere site (of een concurrent) overneemt, zonder toestemming of opdracht. Dat is wat mij betreft ‘not done’. Juridisch gezien is daar niets tegen te doen. De sleutel ligt in dit geval bij de werkzoekenden en de potentiële werkgevers: mijd deze bureaus!
Dan is er nog het fenomeen ‘spooksollicitanten’
Spooksollicitanten zijn mensen die solliciteren om het solliciteren, maar niet daadwerkelijk geïnteresseerd zijn in de functie. Meestal doen zij dit omdat ze, voor hun uitkering, verplicht zijn om minstens 4 keer per maand te solliciteren.
Soms is het duidelijk dat je te maken hebt met een spooksollicitant: dan is de brief bewust erg slecht geschreven, of solliciteert een elektromonteur op een secretaressebaan. Soms weet je het niet en dan blijkt dat later (bijvoorbeeld omdat kandidaten niet passen op de vacature, of omdat ze niet op komen dagen voor een intakegesprek, of helemaal nergens meer op reageren).
Voor bureaus is dit erg vervelend; deze kandidaten doen of ze geïnteresseerd zijn en dus wil een bureau daar goed en netjes mee omgaan en dus wordt daar veel tijd aan besteed. MKB Nederland heeft in 2006 al eens gepleit voor een ‘meldpunt voor spooksollicitanten’. Misschien een idee voor Wilders?