Door: Michel den Daas 5-9-2012
Herkent u dat? Dat u zich steeds vaker ergert aan en verbaast over het niveau van diverse politici?
Dion Graus die tijdens de verhoren bij de parlementaire onderzoekscommissie-De Wit niet weet dat ABN reeds genationaliseerd is? Ineke van Gent die niet weet dat Nixon toch al een behoorlijke tijd dood is? Van Leerdam die mee kletst met een presentator over een niet bestaande terrorist?
Dat zijn dan nog de grappige, onschuldige voorbeelden.
Wat denkt u van Aleid Wolfsen die aan zijn locoburgemeester vraagt of hij terug moet komen van zijn tripje naar Londen als de halve stad Utrecht in rep en roer is vanwege asbest. Hallo? Je bent de Burgemeester!
Tv-debatten
Deze periode is ook de periode van Tv-debatten tussen de lijsttrekkers. Ik kijk ze niet. Het enige dat ze doen is zichzelf profileren en elkaar zwart maken met halve en hele leugens. De zin ‘U moet wel de hele waarheid vertellen’ kan ik echt niet meer horen! En degene die het overtuigendst spreekt (liefst met gebaren, dat hebben ze wel geleerd tijdens de mediatraining), wordt door het publiek uitgeroepen tot winnaar! De krankzinnigheid ten top!
Steeds meer mensen keren zich af van de politiek en ik begrijp dat heel goed. Het enige wat die mensen níet moeten doen is uit protest op de PVV of SP stemmen! Stem dan helemaal niet, maar maak het niet nóg erger!
Recruitment
De politieke partijen zijn veel te weinig bezig met het rekruteren van goede mensen. Natuurlijk wil je mensen bij je partij die dezelfde ideologie hebben, dezelfde standpunten hebben. Maar ze moeten dan wel kunnen uitleggen waarom ze die ideologie hebben, die standpunten. Daar moet een gedachte achter zitten, een motivatie, ze moeten er écht achter staan. En dát moet ook de reden zijn dat ze de politiek in willen. Niet om zichzelf te profileren en willen proberen een halve popster te worden.
Inhoud vs Oneliners
De koning van de oneliners is Wilders. Dát is de reden dat hij populair is. Het maakt niet uit of het klopt wat hij zegt, het gaat erom hoe overtuigend hij het zegt en hoe simpel, we moeten het vooral begrijpen en vinden het prachtig als hij direct, en passant, even iemand op zijn nummer zet. Het is gek dat niemand aan hem vraagt: “Maar mijnheer Wilders, en hoe nu verder dan?” Die vraag zou men moeten stellen, want daarop zal hij veelal het antwoord schuldig blijven.
Wilders krijgt van zijn media-adviseurs mooie oneliners zoals ‘meer geld voor de zieken, niet voor de Grieken!’ En daar scoort hij dan weer mee.
Mensen, het gaat niet om oneliners, het gaat om de inhoud, om een lange termijn visie, waar het heen moet met Nederland, de komende 3, 4, 5 jaar en verder.
Visie
Mensen met een visie, die moeten ze rekruteren en opnemen in de partijen. Mensen die ook openstaan voor andere ideeën en die bereid zijn om naar anderen te luisteren en de goede dingen daarvan óók mee te nemen, ook al hebben ze een andere politieke kleur. Mensen die willen samenwerken en bereid zijn zich weg te cijferen, die mensen.
Een politieke partij kan alleen van toegevoegde waarde zijn als ze goede mensen heeft die de standpunten kunnen uitdragen, beleid kunnen maken en draagvlak kunnen creëren, op basis van inhoud en niet op oneliners.
Recruitment in de politiek: kan véél beter!